Mijn visie op het Passend onderwijs is positief. In de praktijk zie je op basisscholen het passend onderwijs steeds meer terug komen. Binnen het passend onderwijs geef je leerlingen onderwijs en ondersteuning, wat past bij de mogelijkheden van het kind (Alkema, 2015). Als ik kijk naar mijn eigen stagepraktijk voorbeelden, zie ik dat de scholen waar ik stage loop passend onderwijs bieden. De leerkrachten geven op verschillende niveau's en manieren les. Het is niet haalbaar voor een leerkracht om elk kind individueel les  te geven op zijn niveau en manier van leren. Hierbij moet er wel rekening gehouden met de grote van de klassen. Een te grote klas zal je weinig mogelijkheden geven om kinderen op verschillende niveau's te begeleiden. Het is wel zo dat de groep verdeeld kan worden in drie tot vier groepen. De leerkracht maakt de groepsniveau's door de behaalde toetsresultaten maar ook door middel van observaties in de klas is. Tijdens het geven van de lessen aan groep 2 merk ik dat de lessen langer duren dan aan groep 1. Deze lessen zijn vaak korter. Ik probeer tijdens de lessen zoveel mogelijk  beweging te stimuleren, want een les geven waar de kinderen een half uur moeten luisteren is niet haalbaar. Hierdoor zullen  de kinderen na een aantal minuten de concentratie verliezen en het vertonen van storend gedrag. Je bent als leerkracht preventief aan het handelen, je kijkt naar je leerlingen en kijkt wat haalbaar is.  Alkema (2015)vertelt dat bij preventief handelen we spreken van het voorkomen van probleemgedrag. Door te kijken naar het doel is van passend onderwijs: De beste kansen voor elk kind. Is maatwerk van groot belang met de nadruk op wat het kind wel kan in plaats van wat het niet kan (Alkema, 2015). Je kan al veel voorkomen door de klas te verdelen in groepen. Dit vraagt natuurlijk wel meer van je als leerkracht. Maar door de nieuwe wetgeving over het Passend onderwijs zal je als leerkracht hier aan moeten werken. Bij passend onderwijs wordt er niet alleen gekeken naar het leren, maar ook naar de ontwikkeling van het kind. Volgens Kerpel (2017) is sociaal- emotioneel leren het proces waarbij leerlingen noodzakelijke kennis, attituden en vaardigheden verwerven en toepassen, zodat ze beter kunnen omgaan met zichzelf.  Een achterstand in de sociaal emotionele ontwikkeling kan  gevolgen hebben voor de cognitieve ontwikkeling van kinderen (Looman, Z.J.). Hierdoor is het dus van belang dat je niet alleen naar de leerresultaten maar ook naar de ontwikkeling van het kind kijkt. Dit komt terug in het passend onderwijs. Je hierop aanpassen als leerkracht is van belang.

Voor deze opdracht moet je  voor de vier onderwerpen vier kritische vragen opstellen die we kunnen gebruiken bij het verantwoordingsgesprek. Voor elk onderwerp moet je één vraag bedenken die past bij het onderwerp. De vier kritische vragen per onderwerp zijn:

sociaal- emotioneel: Op welke manier wil jij als leerkracht de sociaal- emotionele ontwikkeling van het kind stimuleren?  En hoe wil je dit doen?

zelfregulatie: Er is een aantal punten genoemd die de zelfregulatie kunnen bevorderen in de klas, welke punt zou jij kiezen om zelf toe te passen en waarom? 

identiteitsontwikkeling: De leerkracht heeft een modelfunctie bij de ontwikkeling van de identiteit. Kun je hier een voorbeeld geven ?

ouderbetrokkenheid: Wat kan jij als leerkracht doen als je merkt dat jij en de ouder niet op één lijn zitten?